ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΜΕ ΤΑ ΑΜΥΘΗΤΑ ΣΕΝΤΕΦΙΑ

1914 – Ναι! Το άκουσα που το λέγανε και στη σάλα: «Οι πόλεμοι δε γίνονται για το έδαφος, αλλά για το υπέδαφος!» 1918 – Τι θα πει «ανακωχή», παππού; – Πως σταματά ο πόλεμος. . . – Και ποιος νίκησε; – Κανείς. . . Από έναν πόλεμο όλοι βγαίνουμε χαμένοι. 1919 – Θα βάλουμε τη σημαία μας και στην Αγια-Σοφιά! φωνάζει πλάι μου μια γιαγιά. – Ενωθήκαμε με την πατρίδα! μουρμουρίζει μια γυναίκα και κλαίει. – Σαλέεεπ!. . . Σαλέεεπ. . . 1920 – Χαρά που είχαμε πάρει τότε με τη Συνθήκη των Σεβρών. . . – Θρίαμβος της διπλωματίας! έλεγε ο κύριος Γιάγκος. – Αυτές οι πορσελάνες των Σεβρών είναι εύθραυστες. . . έλεγε ο στρατηγός . . . Και η μαμά δεν έλεγε τίποτα. Απλώς. . . 1921 – Οι Τούρκοι είναι οι προαιώνιοι εχθροί μας! – Και οι προαιώνιοι σύνοικοί μας!. . . 1922 «Και μπήκανε μπρε, μέσα στην πόλη και την κάψανε;» 1923 «Και άνοιγε το μαγικό σεντούκι του παππού, και έπαιρνε τα σεντέφια και. . .»