ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΠΟΥ ΚΡΥΩΝΕ  

«Αυτή η ιστοριούλα, πέρα για πέρα αληθινή, έγινε πριν χρόνια σ’ ένα μουσείο, στο μεγάλο μουσείο της Αθήνας, με τους τριανταπέντε φοίνικες, τη μαρμαρένια σκάλα και κολώνες. Στο εθνικό αρχαιολογικό μουσείο έγινε, που κατοικούνε μέσα του παλιοί άνθρωποι και αρχαίοι θεοί, όλοι τους ακίνητοι, γιατί είναι αγάλματα». Ένα αγαλματίδιο του 1ου π.Χ αιώνα, το «Μικρό Προσφυγάκι» που βρέθηκε το 1922 στη Μικρά Ασία και μεταφέρθηκε στο Ε.Α.Μ. τις πρώτες μέρες της καταστροφής της Σμύρνης και μια αξιόλογη αρχαιολόγος που οραματίστηκε, σχεδίασε και υλοποίησε την επανέκθεση των αρχαίων ευρημάτων εμπνέουν το Χρήστο Μπουλώτη να μιλήσει για τη νοσταλγία των χαμένων πατρίδων και ενός παρελθόντος που μπορεί να γίνει όχημα για ένα καλύτερο μέλλον…